Glazuren. Hoe gaat dat?

Glazuur kan het beeld versterken of helemaal tot een lelijk ding maken. Het is zaterdagochtend en ik moet me even opladen om te gaan glazuren. Glazuren vind ik altijd een apart klusje: Wat voor kleur past er bij mijn paard met muzikantjes?

De rode ijzeroxide is het eerste wat ik gebruik, met een kwast in de ene en de plantenspuit in de andere hand ga ik aan de slag. Het paard is als eerst aan de beurt om een kleur te krijgen. Ijzer oxide is een veilige kleur, dit wordt lichtbruin als je het er niet te dik op doet. Het trommeltje van het muzikantje krijgt ook even een veeg Ijzer oxide mee. Ach ja, de losse benen van het paard mogen ook met ijzer oxide worden gedaan.

Dit zijn mijn masker, schort en glazuurspuit.

De hoeden van de muzikantjes en de pluim bovenop het hoofd van het paard worden met koper en tin gekleurd. Dit zal licht groen worden. 
Ik krijg de smaak te pakken……een veegje kobalt (blauw) gebruik ik voor de deken van het paard en de jasjes van de muzikantjes.

De kwast die ik heb gebruikt met de kobaltoxide maak ik meteen schoon. Kobalt is een kleur die je niet per ongeluk op de gezichtjes wilt hebben. Deze keer wil ik niet te veel kleur gebruiken rood, ijzer, kobalt, tin en koper is voor dit beeld genoeg.
​
Ik laat het even zo staan om te laten drogen…. Hmm, het wordt wel erg licht. Ik besluit toch maar mangaan glazuur te gebruiken. Dit wordt donkerbruin. Hier en daar voeg ik ook nog wat rutiel toe. Dit geeft een rossige kleur. Ik besluit dat ik nu echt moet stoppen.
​​
Straks nog de basisglazuur erover en dan kan het beeld de oven in en gebakken worden op 1230 graden. Morgen rond deze tijd weet ik of het gelukt is….dat maakt glazuren enorm spannend!

Hier is het beeld af. De muzikantjes zijn hier zowel geglazuurd als gebakken.